Lo que pido ahora

Cualquier persona adoptada tiene derecho a conocer su pasado. TODO su pasado. A E. le están negando este derecho.

Me gustaría explicarle a E. que tiene un pasado maravilloso y, que si quiere, lo puede conocer.  Muchos recuerdos… y sobre todo mucha gente que en la distancia le sigue queriendo. No ha de tener vacíos en su vida.

Ha pasado mucho tiempo desde que nos separaron. Quiero pensar que  está bien en su familia actual. Creo que esa ha de ser su familia. Creo que eso no es incompatible con que yo recupere la relación con ella. Quiero que sepa que tuvo un pasado, que lo conozca. Tengo cientos de fotografías, videos, recuerdos… que son parte de su vida.

No entiendo esta cerrazón en banda a normalizar una situación que solo puede traer estabilidad y bienestar a E. y a su familia.

Todos estos años me hubiera gustado poder hablar, entre adultos, con los actuales padres  de E. Que me conozcan, a mí y a mi entorno, sin filtros que no son neutrales. Empezar el proceso y cuando hubiera sido el momento recuperar el contacto con E. No creo que sea la única menor en acogimiento o adopción que no se pregunte por su pasado y por sus primeros años de vida. Yo tengo muchas respuestas que darle.

Estoy pidiendo, en definitiva, algo que el propio ICAA  reconocía como importante, cuando en su  informe de 21 de mayo de 2009, dos meses después de la separación, dice textualmente:

“…han reflexionat (els pares acollidors) sobre l’ajut als infants adoptats en la recerca dels seus orígens i en la comprensió de la seva situación…… Comprenen la necessitat i el dret de l’infant a conèixer els seus orígens, la seva historia anterior…”

Conozco muchos casos de personas adoptadas que buscan y se interesan por su pasado. La mayoría encontraron respuesta de sus padres adoptivos o acogedores que les ayudaron en el proceso, siempre positivo. Pero catorce años después se le sigue negando a E. el derecho a conocer su pasado.

Sólo quiero eso. Que conozca una realidad que le están escondiendo y que luego decida ella.

Y me pregunto: ¿Pueden unos padres mantener engañada a su hija escondiéndole su pasado? ¿Pueden negarse durante más de 14 años a hablar, simplemente hablar? ¿Pueden anular tres años de la vida de una persona? ¿Pueden mentir, manipular?
¿Qué tienen que esconder? ¿No saben que tarde o temprano todo se sabrá?
¿Por qué tienen más poder que toda la Administración junta?